بررسی شاخص‌های ثبات وضعیت ایستاده یک‌پا در افراد دچار پیچ خوردگی مچ پا، به هنگام استفاده از باند کشی و بریس تعدیل شده

زمینه و هدف: علی­رغم شیوع آسیب پیچ­خوردگی مچ پا، مطالعات کافی در زمینة ساز و کار اثرات حسی و ثباتی حمایت­­کننده­های خارجی مچ پا بر روی فرایندهای حسی- حرکتی مجموعة مچ پای افراد آسیب­دیده انجام نشده است. روش بررسی: در پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات حسی و حمایتی این حمایت­کننده­ها بر فرایندهای حسی- حرکتی مجموعة مچ پای بیماران دچار  پیچ­خوردگی در یک گروه 28 نفری از این بیماران اثر باند کشی که تنها   گیرنده­های پوستی را تحریک می­کرد، با بریس دارای حمایت مکانیکی بالا و بدون اثرات حسی ارزیابی شد. روش ارزیابی نیز استفاده از دستگاه تعادل­سنج برای ثبت شاخص­های ثبات به­عنوان نمایه­ای از فرایندهای حسی- حرکتی مچ­ پا بود. یافته­ها: نتایج این بررسی نشان داد که تنها کاربرد باند کشی عامل بهبود شاخص ثبات کلی (004/0p=) و شاخص ثبات جلو- عقب (010/0p=) می­باشد و در این زمینه بریس تأثیری ندارد. نتیجه­گیری: می­توان نتیجه گرفت که بهبود شاخص ثبات، به­دنبال بستن باند کشی و نه بکاربردن بریس، می­تواند به­علت افزایش پس­خوراند حسی و در نتیجة تقویت عملکرد حسی- حرکتی مجموعة مچ پا باشد.